In 1999 hebben wij een Podenco pup meegenomen uit een hondenopvang in Spanje. Maar liefst 16 jaar hebben wij van haar mogen genieten. Wat een gemis toen ze er niet meer was.

Afgelopen september hebben wij een bezoek gebracht aan Apasa, een hondenasiel in Javea (Spanje) waar maar liefst 280 honden verblijven. We waren niet echt op zoek (tenminste dat zeiden we tegen elkaar). Een hondje uitzoeken gaat ook eigenlijk niet zo makkelijk. Het is tenslotte geen auto waar je het bouwjaar en de kleur van kan bepalen. 

Achteraf kunnen we concluderen dat het hondje ons heeft uitgekozen. Toen mijn man voor de kooi stond duwde het lieve podenco reutje zijn neus door de tralies heen, zo tegen de neus van mijn man en maakte oogcontact. We mochten lekker gaan wandelen met het hondje die Patcho genoemd werd. Hij liep heel gehoorzaam mee aan de riem. Dat was te danken aan al die vrijwilligers die iedere dag langskwamen om met één van de honden te gaan wandelen.

Om een lang verhaal kort te maken: De rest van onze vakantie zijn wij iedere dag terug gegaan om even met Patcho te wandelen en te kroelen. Het karakter van een Podenco is zo geweldig. Ze zijn aanhankelijk, gehoorzaam en makkelijk te corrigeren met je stem. Een echte gezinshond met wel een zeer goed ontwikkeld jachtinstinct. Dat betekent dat loslopen er niet echt in zit.

Wij besloten dit hondje te adopteren. Eén en ander was snel geregeld: Paspoort, inentingen en een bench voor het transport in het vliegtuig. Na de inentingen moest er nog 3 weken gewacht worden voordat Patcho naar Nederland kon komen. Wij waren dan ook niet in de gelegenheid om hem zelf mee te nemen. Door de bemiddeling van Stichting Vlieg een Dier hadden we al snel iemand gevonden die bereid was ons hondje te begeleiden op een vlucht. Twee weken geleden was het zover. Om 22.30 zou hij aankomen op Rotterdam. Gedurende de dag heeft de lieve dame die Patcho zou begeleiden meerdere malen via whatsapp laten weten hoe het ging en ook foto’s gestuurd. Erg prettig en geruststellend voor ons.

We waren natuurlijk heel benieuwd hoe Patcho zich zou aanpassen: Niet zindelijk, niet meer de hele dag buiten en zou hij zijn vriendjes niet heel erg missen? Geen moment hadden wij kunnen hopen dat het zo goed zou gaan. ‘s Nachts in de bench is geen enkel probleem. Hij slaapt de hele nacht door en laat pas wat van zich horen op het moment dat wij beneden komen. Een ongelukje in huis is niet voorgekomen, hij had meteen door dat als je een keer piept je de riem om krijgt en er lekker met je gewandeld gaat worden.

Patcho is een ontzettend lieve en bijzonder aanhankelijk hond. Speelt al lekker in de tuin en komt regelmatig even binnen om een knuffel te geven of te vragen. Trap lopen vond hij in het begin nog een beetje eng, de stofzuiger is ook wel bijzonder vreemd en de geluiden uit de tv… waar zitten die mensen nou toch??? Overdag ligt hij prinsheerlijk op een kleedje op de bank. Podenco’s houden ervan om wat hoger te liggen. Vindt hij het te druk beneden dan gaat hij lekker naar boven waar het heerlijk rustig is.  En natuurlijk de tuin, dat is helemaal geweldig……..

Het hele gebeuren rondom het adopteren van een hondje uit het buitenland is ons enorm meegevallen, we hadden hulp van alle kanten en een hondje wat van gekkigheid niet weet hoe hij zijn affectie moet tonen. Ik wil mijn bewondering uitspreken voor alle vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt. Heel erg bedankt. Ook niet te vergeten de mensen die werkzaam zijn bij Apasa en met zoveel liefde en geduld voor al deze honden zorgen en oprecht blij zijn als er eentje een warm mandje gevonden heeft. 

N.b. uiteindelijk hebben wij besloten om Patcho te veranderen in Chico afgekort Chic.